Boli...
Tylko co? otwieram oczy... cholera. Spadam... w krzaki czarnej róży...
miękkie lądowanie. Poleciała mi czarna krew.
-Dla mnie nie ma ratunku...
I poleciała mi łza...
-skąd wiesz?- Powiedział jakiś głos...
-Zawsze możesz być po tej drugiej stronie... Pamiętasz chyba? Mogą zginąć wszyscy źli dorośli znęcający się nad dziećmi.
-Wszyscy?
-Tak!
-Kim jesteś?
-Wstań i popatrz na wprost.- Podniosłam się. Popatrzyłam na zniszczone kapliczki. Zobaczyłam nastolatka który ma po jakieś 14, 15 lat. Ale on nie żył...
-Jak się nazywasz duchu?
-Nie jest ci to potrzebne do wiedzy.
-Jesteś zagubioną duszą?
-Jestem taki sam jak ty tylko że ja nie przetrwałem. Moi rodzice zginęli bo ktoś ich zadźgał nożem a mi rozpruł wnętrzności. Rodzice byli demonami.
-Ja zjadam demony.
-Ale ja chcę pomóc ci i przy okazji sobie.
-chcesz pomóc tylko sobie.- Odwróciłam się. Chciałam wracać do swojej pracy ale on wziął mnie za rękę.
-Proszę. Ja naprawdę chcę ci pomóc- I wystawił rękę żebym ją podała. Spojrzałam na niego...
-Ja... też chcę pomóc.- Podałam mu swoją rękę i nagle nie mogłam się ruszyć.
-Hah! Głupia jesteś. Teraz masz się mnie słuchać. Jesteś moją zabawką- Uśmiechnął się chytrze.
-Idziemy!- Nie mogłam nic zrobić... on... mnie... zahipnotyzował...
z.t
|