Westchnęłam. Świętokradztwem wydawało się choćby dotknięcie inkrustrowanych drzwi zamku. Wzór był tak skomplikowany,tak delikatny,że niemal bałam się,iż drewno pęknie pod moim dotykiem.
Ale powiedzmy szczerze: nie tego się obawiałam.
Yahiro pchnął drzwi ukazując piękną salę balową. Goście już przyszli.

Czułam się bardzo źle. Miałam wrażenie, że zaraz zemdleje.
Spojrzałam na osobę, która mi towarzyszyła.
Gorzej być nie może.

Weszli spóźnieni... trzymał ją pod rękę.
Pamiętam tu wszystko...

Nie miała ani trochę zadowolonej miny.. Rozglądała się po sali niemal wrogo..

Nagle Yahiro wstał.
-Chodź.-rzucił do mnie. Kilka sekund później byliśmy już koło wcześniej wymienionej pary.

Obdarzył brata lodowatym spojrzeniem... chciał go rozerwać na strzępy. Tu i teraz. Ale musiał nad sobą panować...

- Chce mi się pić.. - powiedziała do Dashiego..