-Mamo! Mamo! Mogę iść nad rzekę?
-Dobrze kochanie, ale nie za daleko.
Były to ostatnie słowa matki.
Złotowłosa dziewczynka wdrapała się na drzewo szarpiąc po drodze nogawki jeansów.
Widok z góry był przecudowny. Słońce właśnie kryło się za horyzont.
Kiedy schodziła na dół usłyszała krzyk. Dobiegał on z jaskini blisko rozłożonego pikniku.
Mama na pewno by tam nie poszła, pomyślała Solange. Jednak dręczyło ją dziwne przeczucie.
Wzięła kilka głębokich oddechów. Przez kilka chwil się wahała, po czym powolnym krokiem weszła
do środka. Parę razy zamrugała, a gdy już jej oczy przyzwyczaiły się do mroku zorientowała się, że
nie jest sama. Dwa metry od niej stał mężczyzna i wysysał duszę jej matki.

Obudziła się zlana potem.
Znów śniły jej się wydarzenia sprzed paru lat.

Wstałam z łóżka.
-Diana?-zaczęłam słabym głosem.-Wszytko gra. Znów śniły mi się koszmary.
Posłałam w jej kierunku blady uśmiech.

-Nie-skłamałam.
Pościeliłam za sobą łóżko i narzuciłam na siebie biały szlafrok.
Uważnie obserwowałam Diane. Nie byłam gotowa, by powiedzieć jej prawdę.

-Diana, wyluzuj-rzuciłam w jej stronę. Zgarnęłam z krzesła przy łóżku ciuchy i ruszyłam w stronę łazienki.
Tam się przebrałam, uczesałam i doprowadziłam do normalnego stanu. Wróciłam do pokoju, by zabrać swój telefon.
-Muszę iść-powiedziałam do anielicy-zapomniałam,że...obiecałam Shantie...
Pobiegłam na dół, po czym usiadłam na motor i odjechałam.

z.t

-Dziękuję, że odprowadziła mnie pani do domu-powiedziałam.
-Nie ma za co, słoneczko.
Zaśmiałam się.
-Może chcesz się jeszcze ze mną jutro spotkać?-zaproponowała Anasta.
-Z przyjemnością.-odpowiedziałam, po czym weszłam do domu.

Zdjęłam ubrana, wzięłam szybki prysznic i od razu położyłam się do łóżka.
Tym razem nie miałam kłopotów z zaśnięciem.

Tej nocy nie miałam żadnych snów, a kiedy wstałam byłam wyspana jak nigdy.
Usiadłam na łóżku i prawie dostałam zawału widząc obok mnie mojego anioła stróża.